Griet Op de Beeck zei in 2016 tijdens een aflevering van Zomergasten het volgende: ‘Een van de verschrikkelijkste wendingen in de geschiedenis van de psychologie is dat kinderen veel te sterk zijn. Als ze niet krijgen van hun ouders wat ze nodig hebben van hun ouders, zullen ze nooit zeggen dat ze een slechte mama of papa hebben. Ze zullen altijd de schuld bij zichzelf leggen.’ Parentificatie: het kind gaat – onbewust – de ouders uit de wind houden door de tekorten te ‘repareren’. Ze worden vader, moeder, ouder/verzorger, en verlaten hun positie in het oorspronkelijke gezinssysteem, maar het vadertje en moedertje spelen is geen onschuldig tafereel, zo beschrijft Ivo Mijland.